Ως πότε παληκάρια...

Ως πότε παληκάρια...

Ακόμη θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, τότε που στο Δημοτικό Σχολείο στην εορτή της 25^ης Μαρτίου, μεταμφιεζόμασταν σε ήρωες της επανάστασης του 21.

Τι Σουλιώτισσες, τι Αρματωλοί, τι Τσολιάδες, τι κρυφά σχολειά... Τα ποιήματα τα μαθαίναμε νεράκι, ο καθένας στο ρόλο του, με ξύλινα σπαθιά, άλλες φορές με μουστάκια, πάντα με πρόχειρες στολές και πάντα με πολύ ενθουσιασμό.

Θες απο συνήθεια, θες από ανάγκη, οι καλύτεροι μαθητές έπαιρναν τους δύσκολους ρόλους και τα μεγάλα ποιήματα.

Όχι, δεν πίστευα τα ποιήματα που έλεγα, νόμιζα ότι ανήκουν στο παρελθόν, ήταν απλώς ένα θεατρικό παιχνίδι... Άλλωστε, σκεπτόμουν σαν πιτσιρικάς, για ποιο λόγο να κάνει κανείς επανάσταση σήμερα, αφού περνάμε καλά, έχουμε τα βασικά και κάτι παραπάνω...

Τα χρόνια πέρασαν, οι εθνικές εορτές πλέον είναι απλώς μία πρόφαση για να χάσουν τα παιδιά λίγο μάθημα. Οι στολές περιμένουν υπομονετικά στις ντουλάπες να ενοικιαστούν για τις ανάγκες των παρελάσεων. Όσο αφορά τα ποιήματα και τα σκετς, είναι ακόμη ζωντανά στα νηπιαγωγεία και τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού.

 

Λένε ότι η ζωή κάνει κύκλους, ότι όποιος δεν ξερει την ιστορία του τότε την ξαναζεί, λένε, λένε πολλά.

Όχι, δεν φαντάστηκα τον εαυτό μου επαναστάτη ποτέ στο παρελθόν. Όμως τα τελευταία χρόνια, μια τέτοια ιδέα μεγαλώνει μέρα με την μέρα στο μυαλό μου.

Οι λόγοι είναι πολλοί. Ο μεγαλύτερος είναι ότι τόσα χρόνια δουλειά και κόπος, τόσα χρόνια προσφορά στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις δυνάμεις μου, βλέπω να πηγαίνουν χαμένα.

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι φταίνε οι Ευρωπαίοι και οι άλλοι μαυραγορίτες δανειστές της Ελλάδας. Φταίνε απλώς όλοι αυτοί οι ανίκανοι διοικούντες που χρόνια τώρα καταστρέφουν την χώρα μας. Διοίκηση χωρίς λογική, χωρίς σεβασμό, χωρίς αρχές, χωρίς ιδανικά, με προχειρότητα και στόχο την αρπακτή και το βόλεμα. 

Κάθε απόφαση ή νόμος είναι γεμάτος λάθη.

Έφτασε να είναι έγκλημα η ιδιοκτησία ενός σπιτιού, ενός οικογενειακού χωραφιού που έρχεται απο γενιά σε γενιά.

Εφτασε να είναι ανάγκη η αγορά όπλου γαι την ασφάλεια μας, ήλθε η εποχή που δεν μπορούμε να κάτσουμε στις παραλίες αν δεν υπάρχει σεκιουριτάς για να διώχνει τους λαθρομετανάστες παρεμπόρους.

Έφτασε να τιμωρείται ο συνταξιούχος που δούλεψε χρόνια, γιατί λέει είναι μεγαλοσυνταξιούχος. Όμως ποτέ και κανείς δεν κοίταξε τι έχει πληρώσει ο καθένας, πόσο πρόσφερε σε αυτό το σπάταλο κράτος, πόσοι άλλοι τσαμπατζήδες ρήμαξαν τα ταμεία.

‘Οπου και να κοιτάξει κανείς, βλέπει απλά παρακμή.

Το χειρότερο είναι οτι πιστεύω ότι τα χειρότερα δεν έφτασαν ακόμη.

Όμως και στο νησί μας τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.

-          Μας παίρνουν το νέο λιμάνι...

-          Μας παίρνουν το αεροδρόμιο...

-          Αποφασίζει για μας μία Περιφέρεια που ούτε ξέρει πού βρίσκεται το νησί μας,, που δεν σέβεται το τι δίνει αυτό το νησί χρόνια τώρα, καθαρά, χωρίς ρουσφέτια και επιδοτήσεις όπως γίνεται στα μέρη που εκλέγονται.

-          Δεν νοιάζονται καθόλου για τα σχολεία μας, για τα παιδιά μας που μεγαλώνουν με τόσες ελλείψεις στην εκπαίδευση τους σε σχέση με την Αθήνα.

-          Δεν νοιάζονται για το Κέντρο Υγείας.

-          Προστατεύουν το παρεμπόριο (βλέπεις είναι τεράστιος ο τζίρος) με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να είναι και χειρότερο.

-          Νοιάζονται μόνο για φόρους.

-          Δεν υπάρχει δημοτικός φωτισμός, δεν υπάρχουν συγκοινωνίες.

-          Δεν νοιάζονται για να υπάρχει ασφάλεια.

-          Δεν μας αφήνουν να έχουμε το νησί μας καθαρό, κόβοντας κάθε σχετική χρηματοδότηση, που στο φινάλε είναι δικά μας λεφτά.

-          Δεν έχουν καμιά σχέση με σχεδιασμό, προβολή, διαφήμιση, μάρκετινγκ. Απλώς μαζεύουν φόρους για να βολεύονται αυτοί και ο κύκλος τους.

-          Μας αδικουν με τις θαλάσσιες και αεροπορικές συγκοινωνίες, βάζοντας εμάς και τους πελάτες μας να πληρώνουν υπέρογκα εισητήρια.

-          Μας στοχοποιούν στα ΜΜΕ λες και είμαστε κοινοί εγκληματίες.

-          Μας γεμίζουν με τα κανάλια διανομής που αυτοί ελέγχουν, ναρκωτικά και τόσες άλλες εξαρτήσεις της νεολαίας αλλα και των μεγαλύτερων. (ΟΠΑΠ κλπ)

-          Μας στέλνουν τα ΣΔΟΕ, τις επιθερήσεις εργασίας, τους ελεκτές κάθε είδους, λες και τελείωσαν από την Αθήνα και ήλθαν να τακτοποιήσουν και το νησί μας. Άραγε όλα αυτά τα ελεκτικά σώματα ξέρουν που βρίσκεται η παραλιακή και η Γλυφάδα, ή μήπως λειτουργεί και εκεί η παράνομη προστασία, όπως στους οίκους ανοχής;

 

Ο κατάλογος αυτός μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερος με σοβαρότερα θέματα, όμως η κριτική δεν είναι ο στόχος μου.

 

Ως πότε παληκάρια (όπως λέει και ο ποιητής)  θα αφήνουμε τους ηλίθιους της κεντρικής διοίκησης να βιάζουν έτσι το νησί μας και την τύχη του;

Ως πότε θα τους πληρώνουμε και μετά θα στέλνουμε τους δημαρχίσκους και τους ανίδεους  να εκλυπαρούν για κάνα ψευτοκονδύλι;

Ως πότε θα ζούμε χωρίς όραμα;

 

Αν ζούσαν οι πρόγονοι, μήπως είχαν αρχίσει την επανάσταση τους; Άραγε ήταν χειρότερα τα πράγματα με την τουρκοκρατία;

 

Πιστεψετε το όλοι, θέλοντας και μη. Ο δρόμος είναι ένας. Όλοι μαζί, για μία τοπική ανεξαρτησία, μία αυτοδιαχείριση. Όσο πιο γρήγορα το αποφασίσουμε τόσο το καλύτερο, τόσο μικρότερη ζημιά θα πληρώσει η επόμενη γενιά.